چرا رادمان به‌وجود آمد؟

آرمان های ما

زبان پارسی از دسته زبان هایی است که پس از یورش تازی ها از بین نرفت و هنوز پابرجاست. نه مانند شماری از کشورهای افریقایی و خاورمیانه که با داشتن پیشینه های چندین هزار ساله، زبان مادری خود را از دست داده و به زبان بیگانه سخن می گویند. آرمان ما هرگز ستیزجویی با زبان ها نیست و بی کم و کاست از نرمش و تراز وام پذیری زبان ها آگاه هستیم. چرا که از ویژگی ها و پویایی زبان ها همانا وام پذیری می باشد ولی در ترازی پذیرفتنی. شوربختانه این تراز واژه های وام در زبان پارسی از نیم هم (۵۰٪) فراتر رفته و با این شتاب در فناوری و بودن نادلسوزانِ زبان و فرهنگ پارسی، بیشتر هم خواهد شد. نادلسوزانی که در جایگاه پاسداشت و نگهبانی از واژه ها نشسته اند ولی هرگز درساخت یا جایگزینی واژه های پارسی، نه تنها از بهره گرفتن از زبان بیگانه دریغ نمی کنند بلکه آن را فروزش نیز می نمایند. این گونه هست که در بیرون از میهن هرجا سخن یا نوشته‌ای به پارسی هست بیگانگان آن را به نادرستی عربی، و بدتر آنکه دبیره پارسی را نیز زیرگونه دبیره عربی می دانند. بودن واژه های بیگانه‌ی بسیار در هر زبان، در گذر زمان، دست آویز از بین رفتن و نابودی آن زبان خواهد شد. آرمان ما با برپایی سامانه رادمان تنها توانمندسازی و پالایش زبان پارسی هست و بس.